Een super-moment Ik zou de gehele molenklas kunnen beschouwen als super-moment. Het was een heel tof concept, een actieve en aangename klasgroep en 2 fantastische leerkrachten. Toch springt een moment er voor mij uit. De eerste avond had ik de taak gekregen om de groepsbevorderende activiteit voor te bereiden en te leiden. We speelden samen 'De Grote Molen-quiz". Ik had op voorhand wat schrik omdat de leerlingen mij helemaal niet kenden en het nog maar de eerste avond was. Zouden ze wel luisteren? Zou ik ze voldoende kunnen enthousiasmeren? JA! Het was een groot succes. Iedereen kwam verkleed en met zijn/haar leukste danspasje de zaal binnen. In groepjes (met een superleuke zelfgekozen groepsnaam) begonnen we aan de quiz. Er waren verschillende rondes: algemene kennis, schoolkennis, muziekkennis, fotomix, collages,.... Tussenin was er een pauze met een lekker hapje, drankje en een frisse neus op de speelweide. Na afloop van de quiz was er natuurlijk de grote prijsuitreiking met medailles en bekers en een moment om eventjes de dansbenen boven te halen. Ik geniet nog steeds wanneer ik terugdenk aan die leuke avond. Het ijs tussen mij en de leerlingen was meteen gebroken. Hieronder enkele sfeerbeelden.
Een down-moment Het down-moment was bij mij op het einde van de drie-daagse. Alle ouders kwamen de kinderen halen ter plaatse. En dat was wel even vreemd, aangezien de ouders mij niet kenden en ik de ouders niet. Alsook het afscheid met de kinderen verliep wat raar. Ze zouden mij waarschijnlijk nooit meer terugzien en ik hen ook niet. Voor hen was het dus moeilijk om hier gepast op te reageren. Voor mij ook... Het afscheid was dus wel wat onwennig. We hadden drie superleuke dagen samen achter de rug en ik voelde echt een 'klik' met de groep. Maar ik zou ze dus niet meer zien. Dat vond ik heel spijtig. Vandaar dat ik dit moment toch beschouw als het grote down-moment. Maar natuurlijk kijk ik met een grote glimlach terug naar de voorbije openluchtklas.